Niets bijzonders

Donderdag ben ik deze opdracht gegeven. De hele week is voorbij, en ik heb geen idee gekregen. De thema is heel lastig: vanuit dit gezichtspunt, kan ik niets zeggen. De situatie in land is dergelijke dat we kunnen niet weten wat zal morgen gebeuren. Maar als ik iets moet zeggen, zal ik over hoe wil ik me over vijf jaar zien. Natuurlijk wil ik mijn studies afmaken. Ik hoop dat het niet meer dan vier jaar zal duren. Na dat ik afgestudeerd ben, weet ik dat ik mijn master studies ook moet afmaken. Ik ben niet erg ambitieuze, dus ik zal waarschijnlijk na de masteropleiding stoppen. Ik wil een leuke baan in het vakgebied vinden, omdat ik onafhankelijk zou willen worden. Ik hoop dat ik mijn liefde zou ontmoeten, en dat we voor de huwelijk en kinderen een beetje zouden reizen en van het leven genieten. In het geheel kan ik zeggen dat ik met mijn hedendaagse leven tevreden ben, dus ik zou blij zijn als alles zijn baan zou lopen.

Onverwachte liefde

Er was eens een man die nooit getrouwd wilde zijn. Hij heeft sommige vrouwen in zijn leven gehad, maar nooit was hij zoveel verliefd om te getrouwen. Hij woonde in een smalle apartement vlak bij de centrum van de stad. Terwijl zijn vrienden een voor een trouwden, zwerfde hij door de straten en caffe's. Toen startte hij meer alcohol te drinken omdat hij ontevreden was. 'S ochtends begon hij om te drinken, nadat ging hij een beetje te wandelen, maar binnenkort zou hij bij de huis terugkomen waar heeft hij zijn vrede gehad. Op die manier zijn zijn dagen doorgegaan. Op een dag, als hij bij het postkantoor om sommige rekening te betalen ging, ontmoette hij een vrouw. Ze was geen mooi, maar iets heeft zijn aandacht getrokken. Plotseling heeft hij ze over haar naam gevraagd en zij ging door met de gesprek. Nadat zij een beetje gepraat hadden, wist hij dat ze degene was. Dus, de liefde kiest niet de tijd of de plaats: het aleen maar gebeurt!

'S morgens avontuur

Vandaag ging ik om kaartje voor studentenkantine op te nemen. Het was mijn eerste keer en ik had geen ervaring. Mijn moeder zette de geld op mijn rekening. Als ik naar de geldautomaat om de cash uit mijn bankkaart te nemen ging, verloor ik ergens mijn identiteitskaart. Ik wist dat niet pas kwam ik terug naar de kantine. Als mijn beurt op de teller wordt, de ambtenaar vroeg mijn identiteitskaart. Toen keek ik in mijn aktetas. Er was geen identiteitskaart! Ik worde nerveus omdat ik het nergens kon vinden. Tegelijkertijd wist ik ook dat ik naar de les niet kon aankomen. Misschien is het niet zo belanrijk in vergelijking met de verlies van de identiteitskaart, maar het maakte me heel nerveus. Ik moest vestigen waar kon mijn ID kaart zijn. Het was niet in mijn tas of in mijn zakken. Deze „avontuur“ gebeurde 5 uren geleden, en ik vond het nog niet. Nu moet ik naar Valjevo gaan om hoe verloor ik mijn identiteitskaart te omschrijven, en ook de nieuwe aanvragen. Helemaal geweldig !!!

De ongeluk in het openbaar vervoer !

Onlangs heb ik een verschrikkelijk nieuw gehoord. Op donderdag, 3. November in Belgrado (Zvezdara gemeente) heeft de bus nummer 77 twee mensen vermoord. Hier is de verhaal:

De schauffeur van de bus 77 verloor de controle over de voertuig om onbekende redenen. Plotseling stortte de bus in het park. Op hetzelfde moment sloeg de bus twee voetgangers: een negenentwintig jaar oud jongetje, wie op de plaats van het ongeval stierf, en een meisje wie bijna tweeentwintig jaar oud was. De meisje was sterk gewonde en snel naar de ziekenhuis gebracht. Helaas, heeft ze niet overleefd. Naar de verhalen van getuigen duwde de meisje in het laatste moment haar zus en op die manier redde ze haar leven. De zus heeft overleefd, maar ligt ze nog in het ziekenhuis met ernstige gewonden van de hoofd. De schauffeur zei dat hij de bus kon niet stoppen. Dit is de reden waarom sloeg hij in het park. Hij wilde niet naar de bushalte vol met mensen doorgaan. Informeel, alle drie personen die slachtoffers van de ongeval zijn komen uit buiten. Ze zijn alle studenten en bewoners van „Slobodan Penezic“ studentenhuis. Ik heb geen bepaalde reacties, maar ik was geschokt door deze verhaal.

"De zussen"

Onlangs heb ik deze film gezien. Het is een servische film geregiseerd door Vladimir Paskaljevic en Bojana Maljevic. Ik moet in het begin zeggen dat de film op waargebeurd verhaal gebaseerd is. De verhaal is retrospectief: de hoofdrolspeler, een jonge meisje genoemd Marija, heeft haar levensverhaal verteld. Zij herinnert zich dat ze heeft met haar jongere zus naar een bordeel "Firenca" aangekomen, en dat de eigenaar van de bordeel hield hen daar gesloten. In feite wilden twee zussen een bijbaan in Italie te nemen. Toen ze de weg startten, hadden ze geen idee dat ze de slachtoffer van mensenhandel zijn geworden. Daar waren nog een paar meisjes. Ze moesten voor de eigenaar onzedelijke werken doen, omdat ze fysiek geweld hebben geleden. Wat verbindt deze meisjes is onvoldoende informatie en de wens voor een beter leven. Er zijn twee lessen die jullie van deze film kan leren: eerste moeten jullie voorzichtig zijn, en tweede: nooit meer in mensenhandel ketting terugkomen!

Geld maakt (niet) gelukkig

Het is een thema over die meer en meer jonge mensen praten. Ik vind dat niet leuk. Het is waar dat zonder geld kan je niet studeren, of een normaal leven hebben, maar de geld mag niet de hoofd ding in leven van een jonge man zijn. Het is een probleem van de stad waarin we wonen. De stelde vraag is: Maakt de geld gelukkig of niet? Naar mijn mening, niet. Rijke mensen hoeven niet als regel gelukkig zijn. Er zijn sommige arme, maar gelukkige mensen. Ik denk dat de geld mag een middel zijn, maar geen iets door wij moeten belast zijn. Het is belangrijk om genoeg geld te hebben voor normaal te leven, maar niet om gelukkig te zijn.

Over een collega

Mijn liefde collega heet Stefan Mutic. Hij komt uit Uzice. Hij is twintig jaar oud, heeft zwart haar en bruine ogen. Stefan is altijd blij en positief. Geboren op 27 maart, hij is een representatieve vertegenwoordiger van de rammen.Volgens de stereotype, vuur en water tekenen komen niet overeen. De meeste mensen zouden denken dat we geen goed communicatie hebben. Maar, ik moet je van de andersom overtuigen: we hebben de beste mogelijke relatie die vuur en water kunnen hebben. Hij kan altijd me lachen maken,aan de ene kant. Aan de andere kant, hij is ook betrouwbaar en behulpzaam. Stefan is heel sypathiek: als ik een probleem heb, kan ik altijd met hem praten; als ik blij ben, lacht hij met mij. Ik bewonder hem om zijn doorzettingsvermogen: hij is heel blijvend in wat hij doet en nooit geeft hij op. Ook juicht hij zijn collega's en ik vind dit een leuke en gewijde eigenschap. Ik denk dat allemaal zou een vriend als Stefan moeten hebben. In het geheel, ben ik blij dat ik hem ontmoette.